Rzeka Verdon w południowej Francji, która wije się niczym wąż dnem urwistego wąwozu, obrzeżają skalne ściany, dwukrotnie wyższe od wieży Eiffla w Paryżu. Wąwóz ma około 20 km długości, a jego głębokość dochodzi miejscami nawet do 700 metrów, co czyni z niego największa przepaść w Europie. W najszerszym miejscu szczyty ścian rozchodzą się na odległość 1.6 kilometra, ale na dnie skały na przeciwległych brzegach są od siebie oddalone nie bardziej niż ściany pokoju średniej wielkości. Rzekę Verdon zasilają topniejące w Aplach śniegi. Jej bystre wody stopniowo żłobiły coraz głębszy wąwóz w wapieniu, z którego zbudowany jest płaskowyż Haute-Provence. Deszcz, który spada na płaskowyż, od razu wsiąka, toteż nie ma tu strumieni wywołujących erozję i spłaszczanie skalnych ścian wąwozu. Wiosną okolica jest różowa od kwiatów migdałowca, latem przybiera kolor fiołkowy, dzięki polom lawendy, uprawianej na potrzeby fabryk perfumeryjnych w Grasse. Nikt nie przemierzył całego wąwozu aż do 1905 roku, kiedy Martel poprowadził tamtędy wyprawę.
