Styl hipisowski był znany w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Nasi rodzice go dokładnie pamiętają i wielu z nich na pewno dołączali do grup hipisowskich, które były wówczas bardzo popularne i zrzeszały w swych kręgach duże ilości osób. Były to tak zwane dzieci kwiatów. Nosili długie włosy, kobiety miały kwieciste spódnice, mężczyźni szerokie spodnie, do tego oczywiście chusty noszone nie tylko na głowie. Na szyjach wiele łańcuchów, na rękach bransolety. Wszystko oczywiście bardzo wzorzyste i kolorowe. Bardzo łatwo można było ich rozróżnić w otoczeniu. Łączyli się oni w różnego rodzaju grupy, uwielbiali wspólnie spędzone wieczory przy ognisku i grze na gitarze. Jest to do tej pory rodzaj subkultury, ale subkultury pozytywnej, która nikomu nie zaszkodziła, która żadnych szkód nie wyrządza. Ponadto subkultura ta była raczej pomocna w społeczeństwie i rzadko kiedy się zdarzało, by jej przedstawiciele używali przemocy, bo nie można powiedzieć popalali skręty z marihuany.
