W dobie internetu coraz mniej popularne jest kopiowanie płyt, ale jeszcze kiedyś była to bardzo popularna praktyka. Kopiowaliśmy różne materiały. Najczęściej nagrywaliśmy płyty z muzyką, żeby móc je później odtworzyć na innym odtwarzaczu. Czasami kopiowaliśmy filmy i programy, żeby mieć kopię zapasową.
Obecnie, nawet jeśli chcemy zachować kopię jakiejś płyty, po prostu zgrywamy jej zawartość na dysk twardy naszego komputera. Problemu nie ma, jeśli jest to płyta z muzyką lub filmem, ale trochę inaczej wygląda sytuacja w przypadku programów i gier.
Żeby taka płyta działa po wykonaniu kopii, najczęściej musimy wykonać obraz płyty, czy tak zwany plik iso.
Co to jest ISO?
Jest to format zapisu danych dysków CD i DVD. W celu zapewnienia szerokiego wsparcia standardu korzysta on z międzynarodowych standardów ISO — czyli międzynarodowej organizacji, zajmującej się standaryzacją.
Możemy rozróżnić wiele typów takiego obrazu płyty. Najpopularniejszym typem obrazów są pliki .iso — najczęściej używane wewnątrz systemów operacyjnych z rodziny Windows lub .cdr — popularne wśród użytkowników komputerów Apple Macintosh. Ilość dostępnych formatów jest bardzo dużą, ale tylko dwa wskazane rozszerzenia zdobyły znaczącą popularność.
Sama nazwa ISO została zaczerpnięta z ISO-9660, czyli standardu zapisu danych na płytach CD i DVD. Tej samej nazwy i rozszerzenia pliku używa się w przypadku wykonywania obrazów mało popularnych już dziś dyskietek, z tym że obraz dyskietki ma rozmiar odpowiadający jej pełnej pojemności, inaczej niż ma to miejsce w przypadku płyt.
