Kuroniówką nazywa się potocznie zasiłek dla bezrobotnych. Jak sama nazwa wskazuje, prawo do jego otrzymywania przysługuje osobom bezrobotnym. Nie wszystkim jednak. Aby otrzymać taki zasiłek, bezrobotny musi zarejestrować się w odpowiednim dla jego miejsca zamieszkania urzędzie pracy oraz wykazać się wystarczająco długim okresem zatrudnienia. Przyznawany jest on więc dosyć wybiórczo.
Każda osoba, która utraciła pracę i chce otrzymywać zasiłek dla bezrobotnych, ma obowiązek zarejestrowania się w odpowiednim dla jego miejsca zamieszkania urzędzie pracy. To jednak nie wszystko, bo nic w życiu nie jest łatwe. Musi także udowodnić – na podstawie konkretnych i odpowiednich dokumentów – że wykonywała pracę przez co najmniej trzysta sześćdziesiąt pięć dni w okresie osiemnastu miesięcy, jakie poprzedzały rejestrację w urzędzie pracy. Pracę, od której były odprowadzane składki odpowiedniej wysokości.
Warto w tym miejscu z grubsza naświetlić zakres okresu zatrudnienia. Otóż okresem, na mocy którego bezrobotny może otrzymać zasiłek, może być zarówno sam okres zatrudnienia z wynagrodzeniem wysokości przynajmniej stawki minimalnej, a także działalność gospodarcza lub świadczenie usług. Dodatkowo, do okresu zatrudnienia wlicza się także pobieranie renty z tytułu niezdolności do pracy oraz urlop wychowawczy. Prawo do zasiłku dla bezrobotnego przysługuje mu już po siedmiu dniach od rejestracji w urzędzie pracy – za każdy dzień kalendarzowy.
Natomiast ile wynosi kuroniówka według ustaleń na dwa tysiące dziewiętnasty rok? Na początku warto zwrócić uwagę na to, że zasiłek dla bezrobotnych przyznawany jest na okres od sześciu do dwunastu miesięcy. Przykładowo, świadczenie w terminie od pierwszego czerwca ubiegłego roku do trzydziestego maja bieżącego roku – przy stażu pracy w wysokości od pięciu do dwudziestu lat – wyniesie osiemset czterdzieści siedem złotych i osiemdziesiąt groszy przez pierwsze trzy miesiące okresu przyznawania zasiłku, potem zaś może się podnieść lub obniżyć. Przy czym zasiłek obniżony przysługuje tym, którzy przepracowali mniej niż pięć lat, zaś podwyższony tym, którzy mogą się pochwalić więcej niż dwudziestoletnim stażem pracy.
