Nieopodal dawnego centrum Berlina na polecenie pierwszej królowej Prus Zofii Charlotty wzniesiony został w latach 1695-99 pałacyk letni zaprojektowany przez Arnolda Neronga. Pomiędzy 1701 a 1712 rokiem zmodernizował go przybyły ze Szwecji Eosander von Gothe, który m.in. zwieńczył kopułą mierzącą 48 metrów wieżę wznoszącą się nad głównym budynkiem. Kolejna rozbudowa miała miejsce w roku 1740, kiedy to Fryderyk Wielki nakazał wzniesienie wschodniego skrzydła według projekty Georga Wenceslausa von Knobelsdorffa. W ten sposób powstał najpiękniejszy pałac Berlina, w którego otoczeniu w następnych latach pojawiały się kolejne budowle(m.in. teatr, pawilon herbaciarni). O dawnym przepychu rezydencji mieszczącej dziś imponujące zbiory sztuki świadczyć mogą komnaty z oryginalnym wyposażeniem z epoki, m.in. luksusowe pokoje mieszkalne Fryderyka Wielkiego ozdobione wybitnymi dziełami malarskimi(m.in. Antoine Watteau), Złota Galeria oraz pełen chińskiej ceramiki Gabinet Porcelanowy.
