Bizancjum stanowiło ciekawy odłam kultury architektonicznej. Pojawiło się w nim wiele charakterystycznych cech, idealnie nadających się do tego, aby móc się nimi inspirować. Jak dla nas owa architektura, mogła mieć zbyt wiele złota, jednakże w tym właśnie był jej całkowity urok. Słynne kopuły cebulaste, później na swój sposób, możemy oglądać przerobione w barkowej epoce. Dodatkowo wnętrza mieszane z kobaltową mozaiką, wniosły moc cech charakterystycznych, do owej epoki. Przykładami owej sztuki z pewnością jest Mauzoleum Galii Placidi, zabudowa moskiewskiego Kremla, czy też Cerkiew Wasyla Błogosławionego. Jest to sztuka ciekawa sama w sobie. Była teoretycznie inna od wszystkiego, co już widzieliśmy wieki wcześniej, swobodna i delikatna, przede wszystkim kolorowa, co widać zarówno na mozaikach, jak i na kolorycie budynków. Czasami warto jest także zwrócić uwagę na Mauzoleum Lenina, znajdujące się w zabudowie Kremla, które jak na czasy architektury bizantyńskiej, wygląda bardzo skromnie. Później owa sztuka przerodziła się w bizantynizującą, skąd dotarła nawet do ziem tarnowskich. Można poprzez ten fakt zauważyć, jej szybkie przemieszczanie się na łamach całej Europy, a także na łamach Polski, jak i innych krajów.
